پس از توسعه سریع در سالهای اخیر ، صنعت ذغال سنگ ساخته شده با محیط نسبتاً پایدار وارد شده است. با این حال ، استانداردهای طبقه بندی کلی ذغال سنگ ساخته شده هنوز به درجه بالایی از استاندارد سازی نرسیده و به تدریج به سمت استاندارد سازی و عادی سازی حرکت می کنند. در حال حاضر ، ذغال سنتی ساخته شده توسط دستگاه را می توان با توجه به درجه آن به ذغال دما کم ، ذغال درجه متوسط و ذغال دما بالا تقسیم کرد.
ذغال با دمای پایین به ذغال سنگ با دمای حدود 380 درجه و محتوای ذغال بیش از 60 ٪ ، مانند انواع مختلف ذغال سنگ متفرقه اشاره دارد. از نظر ظاهری ، درخشش فلزی ذغال با درجه حرارت بالا ندارد و نسبتاً کرکی است و سختی بسیار کمی دارد. می توان آن را به راحتی شکسته و خرد کرد و اثر استفاده نسبتاً ضعیف است. این ماده به طور عمده در صنعت و کشاورزی (مانند پالایشگاه های سیلیکون) ، گرمایش و گلدان داغ و غیره استفاده می شود.
ذغال دمای متوسط به ذغال سنگ با دمای زیر 1000 درجه و بالاتر از 380 درجه ، میزان کربن بیش از 75 ٪ و دمای عمومی در حدود 600 درجه اشاره دارد. از نظر ظاهری ، بین دمای متوسط و دمای پایین تفاوت چندانی وجود ندارد ، اما اگر آنها را در دست خود مقایسه کنید ، خواهید فهمید که دمای متوسط از دمای پایین در همان اندازه سنگین تر است. این ماده به طور عمده برای کباب استفاده می شود ، و همچنین می تواند در صنعت و کشاورزی ، گرمایش و گلدان داغ و غیره مورد استفاده قرار گیرد.
ذغال دمای بالا به ذغال تولید شده در دمای بالاتر از 1000 درجه ، با میزان کربن ثابت بیش از 85 ٪ اشاره دارد. با ذوب شدن در یک کوره درجه حرارت بالا ساخته شده است. هنگام برداشت با دست سخت و سنگین است ، می تواند در آب غرق شود و می تواند هنگام کوبیدن صدای فولادی ایجاد کند. این ماده دارای میزان کربن بزرگ ، ماده کم فرار و میزان خاکستر ، بدون شعله در هنگام سوزاندن و مقاومت سوزناک است که 3 برابر ذغال دمای پایین و 2 برابر ذغال دمای متوسط است. برای همه موارد مناسب است که از ذغال استفاده می شود ، به خصوص برای کباب و صادرات سطح بالا.
